Linda (57 jaar) leefde voor haar werk als styliste. Nu leeft zij met Parkinson. Door die ziekte moest ze haar carrière opgeven.

De ziekte van Parkinson uit zich met verschillende symptomen en verloopt bij elke patiënt anders. Aan de buitenkant is de ziekte niet altijd zichtbaar.

“Trillende handen betekenden het einde van mijn carrière”
Linda (57)

“Na een voetoperatie kreeg ik fysiotherapie. Mijn linkervoet bleef slepen en mijn arm bewoog bij het lopen niet meer mee. Ik kon me slechter concentreren en hield mijn werk niet meer vol door pijn. De neuroloog vond het direct een duidelijk Parkinsonverhaal. Dat was in 2011. Ik bleek een agressieve vorm te hebben en moest steeds meer medicatie nemen. Binnen twee jaar stelde de neuroloog DBS voor. Er was een lange wachtlijst; eind maart 2016 werd ik pas geopereerd.

Bekijk hier het persoonlijke verhaal van Linda:

DBS maakte direct een wereld van verschil. Het mooiste effect was dat mijn overbeweeglijkheid – een bijwerking van de grote hoeveelheid medicatie – helemaal over was. Nu voel ik me fitter, al heb ik geen tomeloze energie meer. Door DBS nam mijn kwaliteit van leven enorm toe. Ik voel me minder opgesloten in mijn lijf. Wel ben ik sindsdien een beetje klungelig en houterig. Ik verstap me regelmatig en mis de reflex om mijn val te breken. Door Parkinson heb ik pijn in mijn onderrug en handen, erg vervelend en belemmerend.

Maar ik ben positief en niet zo bezig met mijn beperkingen of wat de toekomst zal brengen. Ik heb een enorme wil om dingen te kunnen. Daardoor word ik vaak voor vol aangezien. Maar Parkinson gaat niet over en ik moet mijn energie goed verdelen. Ik vergaloppeer mezelf nogal eens.

Tennissen lukt niet meer, en oppassen op de kleinkinderen is lastiger als traplopen moeilijker wordt en ik de kleintjes niet kan tillen. Daarom focus ik me op wat wél kan. En dat is best veel. Lezen lukt weer, ik kan nog autorijden – wel in een automaat. Ik kan nog fietsen op een fiets met lage instap. Nieuwe recepten uitproberen, naaien, ons huis decoreren, een schilderij maken: het kost me meer inspanning omdat de fijne motoriek lastig is. Alles gaat klunziger, maar het lukt wel. Zolang ik maar geen stress of spanning voel en ik mijn eigen tempo kan aanhouden.”

Naast Linda hebben in Nederland ruim 60.000 andere mensen de ziekte van Parkinson. De sombere prognose is dat dit aantal zich de komende jaren verdubbelt. Parkinsononderzoek is de enige manier om dat te voorkomen. Wilt u daarom vandaag een donatie doen om belangrijk onderzoek mogelijk te maken?

Doneren gaat gemakkelijk via het donatie-formulier.