Onder begeleiding en assistentie van kunstenaar Twan Hendriks maken deelnemers van de workshop een grasfiguur van klei. De opbrengst van de workshops komt ten goede van wetenschappelijk onderzoek naar Parkinson. Maandelijks geeft Twan Hendriks een nieuwsbrief uit over het verloop van zijn initiatief. Hieronder vindt u zijn nieuwsbrief van de maand mei:
Sinds kort wordt mijn initiatief gesteund door enkele welbekende wetenschappers, specialisten op het gebied van Parkinson en andere prominenten:
Daarnaast mijn eigen behandelaars:
In de komende nieuwsbrieven introduceer ik ze graag, te beginnen met prof. dr. E.J.A. Scherder:
Erik Johan Anton (Erik) Scherder doorliep eind jaren zeventig de opleiding tot fysiotherapeut en was vervolgens werkzaam in de Valeriuskliniek in Amsterdam. Daarna volgde hij aan de Vrije Universiteit van Amsterdam de studie psychologie, met een specialisatie in neuropsychologie, waarin hij in 1995 promoveerde. In 2002 werd hij benoemd tot bijzonder hoogleraar aan diezelfde universiteit. Daarna volgde een benoeming tot hoogleraar Bewegingswetenschappen aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Enkele jaren later keerde hij terug naar de VU in Amsterdam, waar hij sindsdien als hoogleraar leiding geeft aan de afdeling klinische neuropsychologie. Door beide universiteiten heeft Scherder onderwijsprijzen toegekend gekregen. Een aantal belangrijke ontwikkelingen:
(Bron: www.wikipedia.nl)
Op dit moment onderzoekt prof. dr. Scherder de relatie tussen pijn en cognitieve functies bij mensen met Parkinson. “Pijn is aanwezig bij ongeveer 66% van de patiënten, en bij bijna de helft is sprake van een cognitieve achteruitgang, in meer of mindere mate. In de algemene populatie is een link tussen pijn en cognitieve achteruitgang al vaak aangetoond, maar voor Parkinson blijft de rol van cognitie voor pijn onduidelijk. De centrale vraag hierbij is of een eventuele achteruitgang in cognitieve functies, bijvoorbeeld geheugen, samengaat met een afname van de reeds aanwezige pijnbeleving of juist met een toename daarvan. Pijn is van grote invloed op de kwaliteit van leven. De resultaten van dit onderzoek zijn daarom van grote waarde voor een zo adequaat mogelijke behandeling van mensen met de ziekte van Parkinson.”
Marianne Wulms-Hoven heeft zich samen met haar dochter en een zwager ingeschreven voor een van de komende workshops. Vier jaar geleden werd bij haar partner de diagnose Parkinson gesteld. Marianne, 70 jaar oud, is kunstliefhebster en schrijfster van enkele verzamelbundels van gedichten en verhalen in ABN en het Roermonds dialect. In 2016 publiceerde zij het boek ‘Marianne & Musea’, waarin zij vertelt over de tijd dat zij in een museum woonde, rijkelijk gelardeerd met allerlei interessante wetenswaardigheden over musea en hun kunst.
“Ik kan terugkijken op een leven dat mij menigmaal wist te emotioneren. Veel in de wereld om mij heen wist mij te inspireren. Zo wil ik blijven, zo wil ik zijn. Met gevoel gewaarworden is waar het om gaat.”
“Vier jaar geleden werd bij mijn partner Frans de diagnose ‘ziekte van Parkinson’ gesteld. Anno 2018 gaat hij positief en met humor om met de verschijnselen. Een geleidelijke achteruitgang is niet alleen fysiek merkbaar, maar ook in zijn concentratie. Wij beiden hechten groot belang aan verder wetenschappelijk onderzoek. Er zijn zoveel vragen bij deze betrekkelijk jonge ziekte. Al is er geen strohalm om aan vast te grijpen, grassprieten zijn er wel. Dankzij het grasveld-project komen er steeds meer. Samen dragen zij een boodschap uit, het is er een van denken in vertrouwen, met hoofd, hart en handen.”
Voorheen te zijn willen zij graag terug
de ziekte van Parkinson heeft beroofd
veroordeeld tot vertraging en beperking
Helaas
Als vanouds gezond te zijn willen zij terug
een chronische ziekte kent geen weerom
slechts in dromen is kracht zonder beven
Gratie
Dankzij gras komt enige gratie in zicht
op het schap rust het weten dat kunst
de mensheid dient en vormt in beeld.
Marianne Wulms – Hovens
Roermond, 6 mei 2018
Goede kunstwerken zijn intrigerend: ze roepen bij de passant vragen op, laten ruimte voor interpretatie en zorgen voor verbinding, brengen beschouwers bij elkaar omdat het kunstwerk symbool wordt voor een gemeenschappelijk gevoel. Soms krijgt het kunstwerk daardoor een monumentaal karakter, wordt het een bijzondere plek in de stad, onderdeel van het collectief geheugen. Het ParkinsonGrasveld van Twan heeft alles in zich om zo’n betekenisvol kunstwerk te zijn. Wuivend gras, in chamotte-klei, kwetsbaar en krachtig tegelijk. Breekbaar maar onverzettelijk, veel graspollen vormen een fragiel aaneengesloten veld dat je niet betreedt, maar met aandacht en verwondering bekijkt. Wuivend gras, het móét meebuigen als de niet te vermijden wind dat vraagt, net zoals een man of vrouw onvermijdelijk de symptomen moet ondergaan die bij Parkinson horen en die van een zelfstandig mens geleidelijk aan een afhankelijk persoon maken. Afhankelijkheid, je zou wel anders willen, maar Parkinson volhardt en is sterk, als die niet te vermijden wind… Maar… gras veert terug zodra er weer luwte is. Twan Hendriks maakt die enorme kracht en onverzettelijkheid voelbaar, zowel in het concept/idee van het ParkinsonGrasveld als in zijn persoonlijke benadering van de ziekte van Parkinson. Zijn boodschap lijkt te zijn: “Als de Parkinsonwind even is gaan liggen, ga je weer verder, pak je de draad weer op, met alle energie die er is om, zo goed en zo kwaad als het kan, je onafhankelijkheid en de kwaliteit van je leven zo hoog mogelijk te houden.”
Het ParkinsonGrasveld staat voor positieve strijdbaarheid, voor de overtuiging dat er ook energie te halen is uit persoonlijke activiteiten die de symptomen van Parkinson trachten te pareren. Zo’n betekenisvol kunstwerk verdient een wereldplek, bij voorkeur in de stad Tilburg, waar het idee via de boetserende handen van velen gestalte heeft gekregen.
Ton van der Hagen, maart 2018
Het ligt in de bedoeling om aan het einde van dit jaar, eventueel begin volgend jaar, een expositie te organiseren i.s.m. de stichting Ateliers Tilburg. Een expositie die de eerste resultaten laat zien van de grasfiguren met daarbij werken van mijzelf die daaraan voorafgingen (etsen, litho’s, pigmogravures en keramiek). Ook de reeds complete deelnemerspagina’s voor het boek dat aan het einde van het project zal worden uitgegeven zullen te zien zijn. En als sluitstuk een veiling van kunstwerken, die collega-kunstenaars, verbonden aan de stichting Ateliers Tilburg, ter beschikking zullen hebben gesteld.
(met dank aan Philip Glass en Lavinia Meier)
Wilt u ook meedoen aan dit unieke “ParkinsonGrasveld” project en zo wetenschappelijk onderzoek naar de ziekte van Parkinson financieel ondersteunen?
Tot de volgende nieuwsbrief.
Met vriendelijk groeten,
Twan Hendriks