Doneer direct
De ziekte van Parkinson kent vele gezichten
Han (52 jaar) leefde voor het lopen van marathons. Nu leeft hij met Parkinson. Door deze ziekte moest hij zijn favoriete sport opgeven.
De ziekte van Parkinson uit zich met verschillende symptomen en verloopt bij elke patiënt anders. Aan de buitenkant is de ziekte niet altijd zichtbaar. Parkinsonpatiënten over leven met de symptomen die bij hen de kop opsteken.
“Na 26 marathons staat nu mijn leven ineens stil”
Han (52)
“Toen ik net 50 was, kreeg ik de diagnose Parkinson. Enige tijd daarvoor wilde ik mijn koffiekopje neerzetten toen mijn hand begon te trillen. ‘Laat checken of dat Parkinson is’, zei mijn vrouw. De dokter liet me een paar stappen lopen en zei: ‘Niks aan de hand.’ Daarna verergerde het trillen. De neuroloog bevestigde later dat ik inderdaad Parkinson heb. Ik heb altijd gesport, had bijna nooit een blessure. In 2012 kreeg ik een hernia. Acht maanden na de rugoperatie kreeg ik darmkanker. Daarvan ben ik gelukkig genezen.
Ik werk als Athletic Director op de Amerikaanse school in Parijs en coördineer het hele sportgebeuren in verschillende seizoenen. Ik reis veel naar andere internationale scholen in Europa voor competities en ik coach zelf nog cross country en atletiek. Met medicatie is mijn Parkinson gelukkig vrij stabiel. Ik werk ‘nog maar’ 50%. Dus ik heb veel vrije tijd om bij te komen. Al wil ik altijd iets om handen hebben. Gelukkig ben ik – nog – niet voor 100% afgekeurd.
Door Parkinson schudden mijn linkerhand en -arm nogal. En dat schudden verergert bij stress of als ik het koud heb. Bij lopen verkrampt mijn linkervoet. Dan moet ik stoppen, anders krijg ik een kuitblessure. Mijn stem is eentonig en zachter geworden.
Het ergst vind ik nog dat ik niet meer kan hardlopen. Ik ben nu een langzame jogger. Marathons en triatlons zitten er niet meer in voor mij. Ik moet steeds stoppen om mijn voet te stretchen, op links vertraagt alles. Als ik hardlopers zie, word ik wat weemoedig. In 1990 deed ik de Ironman triatlon in Almere. In het jaar dat ik 50 werd, wilde ik nog één Ironman doen in Hawaii. Ik was me al aan het voorbereiden. Toen kwamen echter die darmkanker en Parkinson en moest ik die droom helaas opgeven. Maar: ik heb geluk dat mijn Parkinson al jaren vrij stabiel is. Fingers crossed dat het zo blijft.”
Naast Han hebben in Nederland ruim 60.000 andere mensen de ziekte van Parkinson. De sombere prognose is dat dit aantal zich de komende jaren verdubbelt. Parkinsononderzoek is de enige manier om dat te voorkomen. Wilt u daarom vandaag een donatie doen om belangrijk onderzoek mogelijk te maken?