Kerstbelevenissen

Tijdens de zonnige nazomer vroegen we een aantal Parkinsonpatiënten naar hun invulling en beleving van Kerstmis. En hoewel de ziekte soms om aanpassingen vraagt, blijft de kerstvoorpret groot en geniet iedereen vooral van samen zijn.

Tanja Haenen

“Ik kijk altijd uit naar de feestdagen in december. De kersttijd geeft me een vredig en prettig gevoel. Iedereen is het hele jaar druk en aan het werk, maar met de feestdagen is het net alsof de tijd even stilstaat.

Met kerstavond komen mijn moeder, mijn zus en haar partner, mijn kinderen en ik bij elkaar, elk jaar bij iemand anders. We nemen echt de tijd om een mooie en gezellige tafel te maken en we nemen de tijd voor het eten en elkaar. Per twee bereiden we een gang van het diner. Het leuke is dat we niet van elkaar weten wat we maken, dat kan tot hilarische combinaties leiden. We zitten gerust drie tot vier uur aan tafel. Bijkletsen, grappen maken, maar we voeren ook serieuze gesprekken. Na het dessert geven we elkaar een aardigheidje. Van deze avond kan ik zo genieten. Wat mij betreft mag kerstavond vaker per jaar worden gevierd.

Eerste kerstdag vieren we traditiegetrouw bij mijn moeder, met de hele familie. Mijn zus en mijn dochter regelen alles, zodat mijn moeder – nu 83 jaar – niet één keer hoeft op te staan. Vroeger hielp ik ook altijd mee, maar dat lukt door Parkinson helaas niet meer. Het is altijd oergezellig. We drinken en eten veel te veel, doen soms een spelletje met z’n allen. Hier geniet ik ook intens van. Dan vergeet ik mijn ziekte helemaal en heb een heerlijk geluksgevoel. Ik bof met een heel fijne familie. Het enige jammere is dat mijn partner, die in het buitenland woont, er niet bij is. We hebben een LAT-relatie en hij wil met kerst natuurlijk ook bij zijn familie en vrienden zijn. We hebben nog nooit samen kerst gevierd. Zolang ik mijn moeder nog heb, zal ik ook nooit met de feestdagen naar het buitenland gaan. Ieder jaar kan haar laatste kerst zijn.

Op tweede kerstdag gaan mijn kinderen naar hun schoonfamilies en kan ik de hele dag doen wat ik wil. Meestal lunch ik met mijn moeder, en ik nodig altijd een vriendin uit die ook alleen thuiszit. Maken we er samen iets gezelligs van. De feestdagen vier ik niet anders omdat ik Parkinson heb. Wel kan ik wat minder meehelpen, maar dat is dan ook het enige obstakel. Ik merk wel dat ik er intenser van geniet en veel emotioneler ben geworden. Ik hoop nog veel feestdagen mee te maken, ik verheug me er nu al op!”

Hannie van Leeuwen

“Kerst is bij mij echt een familiefeest. Ik verheug me erop en laad me er ook speciaal voor op. Op eerste kerstdag beginnen we ’s ochtends steevast met een kerstontbijt met ons gezin. Sinds ik Parkinson heb, doe ik daarna altijd even rustig aan, want rond 15.00 uur komt mijn schoonfamilie. Dat zijn mijn schoonouders, drie schoonzussen met echtgenoot, twee neven en drie nichtjes. En dan mijn eigen gezin, dus dat is een huis vol. We gaan altijd gourmetten aan een lange tafel in de woonkamer. Ik hou het ongeveer anderhalf uur vol aan tafel, daarna raak ik ‘op’. Dan ga ik alvast heerlijk op de bank liggen, de rest tafelt verder en zorgt dat na het eten alle troep wordt opgeruimd.

Op tweede kerstdag gaan we traditiegetrouw om 12.00 uur met ons gezin en mijn schoonzus en haar gezin naar Scheveningen. De kinderen spelen even in de gamehal en we nemen bij de open haard een warme chocomel met appeltaart. Helaas kan ik sinds drie jaar niet meer mee omdat dat te veel lopen is. Het eerste jaar deed dat best zeer, omdat we dit uitje al doen sinds we kinderen hebben. Maar ’s middags komt mijn eigen familie met in totaal 13 personen, dus daar moet ik ook flink wat energie voor sparen. Met mijn familie gaan we eveneens gourmetten en doen we een dobbelspel met cadeautjes. Mijn dochter speelt dit spel voor mij omdat het te snel gaat, dat kan ik nu niet meer bijhouden.

Na twee dagen kerst heb ik alles gegeven wat erin zat en moet ik echt tot oudjaarsdag bijkomen, want dan is er weer een nieuwe feestdag. Ik ben dol op gezelligheid en wil kerst dit jaar graag weer op deze manier vieren. Ik heb dan mijn DBS-operatie gehad, dus ik hoop dat ik alles dan ook weer wat fitter kan beleven. Ik ga er maar gewoon van uit!”